svíða

See also: svida and sviđa

Faroese

Etymology

From Old Norse svíða, from Proto-Germanic *swīþaną.

Verb

svíða (third person singular past indicative sveið, third person plural past indicative sviðu, supine sviðið)

  1. to singe, scorch

Conjugation
Conjugation of svíða (group v-35)
infinitive svíða
supine sviðið
participle (a26)1 svíðandi sviðin
present past
first singular svíði sveið
second singular svíður sveiðst
third singular svíður sveið
plural svíða sviðu
imperative
singular svíð!
plural svíðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse svíða, from Proto-Germanic *swīþaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsviːða/
  • Rhymes: -iːða

Verb

svíða (strong verb, third-person singular past indicative sveið, third-person plural past indicative sviðu, supine sviðið)

  1. to singe, to scorch
  2. (of a wound, often impersonal) to smart

Conjugation
svíða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að svíða
supine
(sagnbót)		 sviðið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 svíðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég svíð við svíðum present
(nútíð)		 ég svíði við svíðum
þú svíður þið svíðið þú svíðir þið svíðið
hann, hún, það svíður þeir, þær, þau svíða hann, hún, það svíði þeir, þær, þau svíði
past
(þátíð)		 ég sveið við sviðum past
(þátíð)		 ég sviði við sviðum
þú sveiðst þið sviðuð þú sviðir þið sviðuð
hann, hún, það sveið þeir, þær, þau sviðu hann, hún, það sviði þeir, þær, þau sviðu
imperative
(boðháttur)		 svíð (þú) svíðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
svíddu svíðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
svíðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að svíðast
supine
(sagnbót)		 sviðist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 svíðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég svíðst við svíðumst present
(nútíð)		 ég svíðist við svíðumst
þú svíðst þið svíðist þú svíðist þið svíðist
hann, hún, það svíðst þeir, þær, þau svíðast hann, hún, það svíðist þeir, þær, þau svíðist
past
(þátíð)		 ég sveiðst við sviðumst past
(þátíð)		 ég sviðist við sviðumst
þú sveiðst þið sviðust þú sviðist þið sviðust
hann, hún, það sveiðst þeir, þær, þau sviðust hann, hún, það sviðist þeir, þær, þau sviðust
imperative
(boðháttur)		 svíðst (þú) svíðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
svíðstu svíðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sviðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sviðinn sviðin sviðið sviðnir sviðnar sviðin
accusative
(þolfall)		 sviðinn sviðna sviðið sviðna sviðnar sviðin
dative
(þágufall)		 sviðnum sviðinni sviðnu sviðnum sviðnum sviðnum
genitive
(eignarfall)		 sviðins sviðinnar sviðins sviðinna sviðinna sviðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 sviðni sviðna sviðna sviðnu sviðnu sviðnu
accusative
(þolfall)		 sviðna sviðnu sviðna sviðnu sviðnu sviðnu
dative
(þágufall)		 sviðna sviðnu sviðna sviðnu sviðnu sviðnu
genitive
(eignarfall)		 sviðna sviðnu sviðna sviðnu sviðnu sviðnu

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *swīþaną.

Verb

svíða (singular past indicative sveið, plural past indicative sviðu, past participle sviðinn)

  1. to singe, burn, roast

Conjugation
Conjugation of svíða — active (strong class 1)
infinitive svíða
present participle svíðandi
past participle sviðinn
indicative present past
1st-person singular svíð sveið
2nd-person singular svíðr sveitt
3rd-person singular svíðr sveið
1st-person plural svíðum sviðum
2nd-person plural svíðið sviðuð
3rd-person plural svíða sviðu
subjunctive present past
1st-person singular svíða sviða
2nd-person singular svíðir sviðir
3rd-person singular svíði sviði
1st-person plural svíðim sviðim
2nd-person plural svíðið sviðið
3rd-person plural svíði sviði
imperative present
2nd-person singular svíð
1st-person plural svíðum
2nd-person plural svíðið
Conjugation of svíða — mediopassive (strong class 1)
infinitive svíðask
present participle svíðandisk
past participle sviðizk
indicative present past
1st-person singular svíðumk sviðumk
2nd-person singular sveizk sveizk
3rd-person singular sveizk sveizk
1st-person plural svíðumsk sviðumsk
2nd-person plural svíðizk sviðuzk
3rd-person plural svíðask sviðusk
subjunctive present past
1st-person singular svíðumk sviðumk
2nd-person singular svíðisk sviðisk
3rd-person singular svíðisk sviðisk
1st-person plural svíðimsk sviðimsk
2nd-person plural svíðizk sviðizk
3rd-person plural svíðisk sviðisk
imperative present
2nd-person singular sveizk
1st-person plural svíðumsk
2nd-person plural svíðizk

Descendants
  • Icelandic: svíða
  • Faroese: svíða
  • Norwegian Nynorsk: svida, svi
  • Elfdalian: swaiða
  • Old Swedish: svīþa
  • Danish: svide

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.