tíma

See also: tima, timá, and tîma

Icelandic

Verb

tíma (weak verb, third-person singular past indicative tímdi, supine tímt)

  1. Used in set phrases
Conjugation
tíma — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að tíma
supine
(sagnbót)		 tímt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 tímandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég tími við tímum present
(nútíð)		 ég tími við tímum
þú tímir þið tímið þú tímir þið tímið
hann, hún, það tímir þeir, þær, þau tíma hann, hún, það tími þeir, þær, þau tími
past
(þátíð)		 ég tímdi við tímdum past
(þátíð)		 ég tímdi við tímdum
þú tímdir þið tímduð þú tímdir þið tímduð
hann, hún, það tímdi þeir, þær, þau tímdu hann, hún, það tímdi þeir, þær, þau tímdu
imperative
(boðháttur)		 tím (þú) tímið (þið)
Forms with appended personal pronoun
tímdu tímiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Noun

tíma

  1. inflection of tími:
    1. indefinite accusative
    2. indefinite dative singular
    3. indefinite genitive

Old Norse

Noun

tíma

  1. inflection of tími:
    1. accusative/dative/genitive singular
    2. accusative/genitive plural
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.