terminalis
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ter.miˈnaː.lis/, [t̪ɛrmɪˈnäːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ter.miˈna.lis/, [t̪ermiˈnäːlis]
Adjective
terminālis (neuter termināle); third-declension two-termination adjective
- (relational) boundary; terminal
- final, concluding
- Synonym: fīnālis
- Antonym: inceptīvus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | terminālis | termināle | terminālēs | terminālia | |
| Genitive | terminālis | terminālium | |||
| Dative | terminālī | terminālibus | |||
| Accusative | terminālem | termināle | terminālēs terminālīs |
terminālia | |
| Ablative | terminālī | terminālibus | |||
| Vocative | terminālis | termināle | terminālēs | terminālia | |
Derived terms
- comes terminālis
- decima terminālis
- praefectūra terminālis
- Terminālia
Descendants
References
- “terminalis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- terminalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.