trefić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtrɛ.fit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛfit͡ɕ
  • Syllabification: tre‧fić

Etymology 1

Borrowed from German treffen + -ić. Doublet of trafić (“to hit, to come across”).

Verb

trefić impf (perfective utrefić)

  1. (transitive, obsolete) to curl hair
    Synonyms: karbować, fryzować
Conjugation
Conjugation of trefić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trefić
present tense 1st trefię trefimy
2nd trefisz treficie
3rd trefi trefią
impersonal trefi się
past tense 1st trefiłem trefiłam trefiliśmy trefiłyśmy
2nd trefiłeś trefiłaś trefiliście trefiłyście
3rd trefił trefiła trefiło trefili trefiły
impersonal trefiono
future tense 1st będę trefił,
będę trefić
 będę trefiła,
będę trefić
 będziemy trefili,
będziemy trefić
 będziemy trefiły,
będziemy trefić
2nd będziesz trefił,
będziesz trefić
 będziesz trefiła,
będziesz trefić
 będziecie trefili,
będziecie trefić
 będziecie trefiły,
będziecie trefić
3rd będzie trefił,
będzie trefić
 będzie trefiła,
będzie trefić
 będzie trefiło,
będzie trefić
 będą trefili,
będą trefić
 będą trefiły,
będą trefić
impersonal będzie trefić się
conditional 1st trefiłbym trefiłabym trefilibyśmy trefiłybyśmy
2nd trefiłbyś trefiłabyś trefilibyście trefiłybyście
3rd trefiłby trefiłaby trefiłoby trefiliby trefiłyby
impersonal trefiono by
imperative 1st niech trefię trefmy
2nd tref trefcie
3rd niech trefi niech trefią
active adjectival participle trefiący trefiąca trefiące trefiący trefiące
passive adjectival participle trefiony trefiona trefione trefieni trefione
contemporary adverbial participle trefiąc
verbal noun trefienie

Etymology 2

From tref +‎ -ić.

Verb

trefić impf (perfective strefić)

  1. (transitive, Judaism) to render treyf, unkosher
Conjugation
Conjugation of trefić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trefić
present tense 1st trefię trefimy
2nd trefisz treficie
3rd trefi trefią
impersonal trefi się
past tense 1st trefiłem trefiłam trefiliśmy trefiłyśmy
2nd trefiłeś trefiłaś trefiliście trefiłyście
3rd trefił trefiła trefiło trefili trefiły
impersonal trefiono
future tense 1st będę trefił,
będę trefić
 będę trefiła,
będę trefić
 będziemy trefili,
będziemy trefić
 będziemy trefiły,
będziemy trefić
2nd będziesz trefił,
będziesz trefić
 będziesz trefiła,
będziesz trefić
 będziecie trefili,
będziecie trefić
 będziecie trefiły,
będziecie trefić
3rd będzie trefił,
będzie trefić
 będzie trefiła,
będzie trefić
 będzie trefiło,
będzie trefić
 będą trefili,
będą trefić
 będą trefiły,
będą trefić
impersonal będzie trefić się
conditional 1st trefiłbym trefiłabym trefilibyśmy trefiłybyśmy
2nd trefiłbyś trefiłabyś trefilibyście trefiłybyście
3rd trefiłby trefiłaby trefiłoby trefiliby trefiłyby
impersonal trefiono by
imperative 1st niech trefię trefmy
2nd tref trefcie
3rd niech trefi niech trefią
active adjectival participle trefiący trefiąca trefiące trefiący trefiące
passive adjectival participle trefiony trefiona trefione trefieni trefione
contemporary adverbial participle trefiąc
verbal noun trefienie
adjective
nouns

Further reading
  • trefić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • trefić in Polish dictionaries at PWN

Silesian

Etymology

From German treffen +‎ -ić.

Verb

trefić pf

  1. (transitive) to encounter, to meet
noun

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.