ubiczować

Polish

Etymology

From u- +‎ biczować.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.biˈt͡ʂɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: u‧bi‧czo‧wać

Verb

ubiczować pf (imperfective biczować)

  1. (transitive) to flog, to lash, to whip [+instrumental = with what]

Conjugation
Conjugation of ubiczować pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ubiczować
future tense 1st ubiczuję ubiczujemy
2nd ubiczujesz ubiczujecie
3rd ubiczuje ubiczują
impersonal ubiczuje się
past tense 1st ubiczowałem ubiczowałam ubiczowaliśmy ubiczowałyśmy
2nd ubiczowałeś ubiczowałaś ubiczowaliście ubiczowałyście
3rd ubiczował ubiczowała ubiczowało ubiczowali ubiczowały
impersonal ubiczowano
conditional 1st ubiczowałbym ubiczowałabym ubiczowalibyśmy ubiczowałybyśmy
2nd ubiczowałbyś ubiczowałabyś ubiczowalibyście ubiczowałybyście
3rd ubiczowałby ubiczowałaby ubiczowałoby ubiczowaliby ubiczowałyby
impersonal ubiczowano by
imperative 1st niech ubiczuję ubiczujmy
2nd ubiczuj ubiczujcie
3rd niech ubiczuje niech ubiczują
passive adjectival participle ubiczowany ubiczowana ubiczowane ubiczowani ubiczowane
anterior adverbial participle ubiczowawszy
verbal noun ubiczowanie
adjectives
nouns
verbs

Further reading
  • ubiczować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ubiczować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.