uciec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish uciec, from Proto-Slavic *uteťi. By surface analysis, u- +‎ ciec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.t͡ɕɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕɛt͡s
  • Syllabification: u‧ciec

Verb

uciec pf (imperfective uciekać)

  1. (intransitive) to run away, to flee, to escape
    Synonyms: see Thesaurus:uciekać
  2. (intransitive, of fluids) to escape, to flow out from (e.g. a container)
  3. (reflexive) to resort (to have recourse out of necessity or frustration)

Conjugation
Conjugation of uciec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uciec
future tense 1st ucieknę uciekniemy
2nd uciekniesz uciekniecie
3rd ucieknie uciekną
impersonal ucieknie się
past tense 1st uciekłem uciekłam uciekliśmy uciekłyśmy
2nd uciekłeś uciekłaś uciekliście uciekłyście
3rd uciekł uciekła uciekło uciekli uciekły
impersonal ucieknięto
conditional 1st uciekłbym uciekłabym ucieklibyśmy uciekłybyśmy
2nd uciekłbyś uciekłabyś ucieklibyście uciekłybyście
3rd uciekłby uciekłaby uciekłoby uciekliby uciekłyby
impersonal ucieknięto by
imperative 1st niech ucieknę ucieknijmy
2nd ucieknij ucieknijcie
3rd niech ucieknie niech uciekną
anterior adverbial participle uciekłszy
verbal noun ucieknięcie

Further reading
  • uciec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uciec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.