ukoić

Polish

Etymology

From u- +‎ koić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ko‧ić

Verb

ukoić pf (imperfective koić)

  1. (transitive) to soothe
    Synonyms: złagodzić, uspokoić, uśmierzyć
  2. (transitive) to calm (e.g., nerves)
    Synonyms: uspokoić, zaciszyć
  3. (transitive) to alleviate
    Synonyms: złagodzić, przynieść ulgę, uśmierzyć
  4. (transitive) to comfort
    Synonyms: pocieszyć, utulić

Conjugation
Conjugation of ukoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukoić
future tense 1st ukoję ukoimy
2nd ukoisz ukoicie
3rd ukoi ukoją
impersonal ukoi się
past tense 1st ukoiłem ukoiłam ukoiliśmy ukoiłyśmy
2nd ukoiłeś ukoiłaś ukoiliście ukoiłyście
3rd ukoił ukoiła ukoiło ukoili ukoiły
impersonal ukojono
conditional 1st ukoiłbym ukoiłabym ukoilibyśmy ukoiłybyśmy
2nd ukoiłbyś ukoiłabyś ukoilibyście ukoiłybyście
3rd ukoiłby ukoiłaby ukoiłoby ukoiliby ukoiłyby
impersonal ukojono by
imperative 1st niech ukoję ukojmy
2nd ukoj ukojcie
3rd niech ukoi niech ukoją
passive adjectival participle ukojony ukojona ukojone ukojeni ukojone
anterior adverbial participle ukoiwszy
verbal noun ukojenie
nouns

Further reading
  • ukoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.