uspokoić

Polish

Etymology

From u- +‎ spokój +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.spɔˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: u‧spo‧ko‧ić

Verb

uspokoić pf (imperfective uspokajać)

  1. (transitive) to calm, to soothe, to quiet (to make calm)
  2. (reflexive) to calm down (to become less excited)
  3. (reflexive, of stormy weather) to clear up (to dissipate, to become calm)
    Synonym: wypogodzić się

Conjugation
Conjugation of uspokoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uspokoić
future tense 1st uspokoję uspokoimy
2nd uspokoisz uspokoicie
3rd uspokoi uspokoją
impersonal uspokoi się
past tense 1st uspokoiłem uspokoiłam uspokoiliśmy uspokoiłyśmy
2nd uspokoiłeś uspokoiłaś uspokoiliście uspokoiłyście
3rd uspokoił uspokoiła uspokoiło uspokoili uspokoiły
impersonal uspokojono
conditional 1st uspokoiłbym uspokoiłabym uspokoilibyśmy uspokoiłybyśmy
2nd uspokoiłbyś uspokoiłabyś uspokoilibyście uspokoiłybyście
3rd uspokoiłby uspokoiłaby uspokoiłoby uspokoiliby uspokoiłyby
impersonal uspokojono by
imperative 1st niech uspokoję uspokójmy
2nd uspokój uspokójcie
3rd niech uspokoi niech uspokoją
passive adjectival participle uspokojony uspokojona uspokojone uspokojeni uspokojone
anterior adverbial participle uspokoiwszy
verbal noun uspokojenie
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading
  • uspokoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uspokoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.