ukorzyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ukorzyć, from Proto-Slavic *ukoriti. By surface analysis, u- +‎ korzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧ko‧rzyć

Verb

ukorzyć pf (imperfective korzyć)

  1. (transitive, literary) to humble
    Synonym: uniżyć
  2. (reflexive, literary) to humble oneself

Conjugation
Conjugation of ukorzyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukorzyć
future tense 1st ukorzę ukorzymy
2nd ukorzysz ukorzycie
3rd ukorzy ukorzą
impersonal ukorzy się
past tense 1st ukorzyłem ukorzyłam ukorzyliśmy ukorzyłyśmy
2nd ukorzyłeś ukorzyłaś ukorzyliście ukorzyłyście
3rd ukorzył ukorzyła ukorzyło ukorzyli ukorzyły
impersonal ukorzono
conditional 1st ukorzyłbym ukorzyłabym ukorzylibyśmy ukorzyłybyśmy
2nd ukorzyłbyś ukorzyłabyś ukorzylibyście ukorzyłybyście
3rd ukorzyłby ukorzyłaby ukorzyłoby ukorzyliby ukorzyłyby
impersonal ukorzono by
imperative 1st niech ukorzę ukorzmy
2nd ukorz ukorzcie
3rd niech ukorzy niech ukorzą
passive adjectival participle ukorzony ukorzona ukorzone ukorzeni ukorzone
anterior adverbial participle ukorzywszy
verbal noun ukorzenie
noun
verbs

Further reading
  • ukorzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukorzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.