umieć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish umieć, from Proto-Slavic *uměti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.mjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -umjɛt͡ɕ
  • Syllabification: u‧mieć

Verb

umieć impf

  1. (transitive) to know, to be able to, to know how (to do), can (have learnt)

Conjugation
Conjugation of umieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive umieć
present tense 1st umiem umiemy
2nd umiesz umiecie
3rd umie umieją
impersonal umie się
past tense 1st umiałem umiałam umieliśmy umiałyśmy
2nd umiałeś umiałaś umieliście umiałyście
3rd umiał umiała umiało umieli umiały
impersonal umiano
future tense 1st będę umiał,
będę umieć
 będę umiała,
będę umieć
 będziemy umieli,
będziemy umieć
 będziemy umiały,
będziemy umieć
2nd będziesz umiał,
będziesz umieć
 będziesz umiała,
będziesz umieć
 będziecie umieli,
będziecie umieć
 będziecie umiały,
będziecie umieć
3rd będzie umiał,
będzie umieć
 będzie umiała,
będzie umieć
 będzie umiało,
będzie umieć
 będą umieli,
będą umieć
 będą umiały,
będą umieć
impersonal będzie umieć się
conditional 1st umiałbym umiałabym umielibyśmy umiałybyśmy
2nd umiałbyś umiałabyś umielibyście umiałybyście
3rd umiałby umiałaby umiałoby umieliby umiałyby
impersonal umiano by
imperative 1st niech umiem umiejmy
2nd umiej umiejcie
3rd niech umie niech umieją
active adjectival participle umiejący umiejąca umiejące umiejący umiejące
contemporary adverbial participle umiejąc
verbal noun umienie

Derived terms
nouns
verbs

Further reading
  • umieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • umieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.