uosabiać

Polish

From uosobić +‎ -ać.

uosabiać impf (perfective uosobić)

Conjugation of uosabiać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uosabiać
present tense	1^st	uosabiam			uosabiamy
	2^nd	uosabiasz			uosabiacie
	3^rd	uosabia			uosabiają
	impersonal	uosabia się
past tense	1^st	uosabiałem	uosabiałam		uosabialiśmy	uosabiałyśmy
	2^nd	uosabiałeś	uosabiałaś		uosabialiście	uosabiałyście
	3^rd	uosabiał	uosabiała	uosabiało	uosabiali	uosabiały
	impersonal	uosabiano
future tense	1^st	będę uosabiał, będę uosabiać	będę uosabiała, będę uosabiać		będziemy uosabiali, będziemy uosabiać	będziemy uosabiały, będziemy uosabiać
	2^nd	będziesz uosabiał, będziesz uosabiać	będziesz uosabiała, będziesz uosabiać		będziecie uosabiali, będziecie uosabiać	będziecie uosabiały, będziecie uosabiać
	3^rd	będzie uosabiał, będzie uosabiać	będzie uosabiała, będzie uosabiać	będzie uosabiało, będzie uosabiać	będą uosabiali, będą uosabiać	będą uosabiały, będą uosabiać
	impersonal	będzie uosabiać się
conditional	1^st	uosabiałbym	uosabiałabym		uosabialibyśmy	uosabiałybyśmy
	2^nd	uosabiałbyś	uosabiałabyś		uosabialibyście	uosabiałybyście
	3^rd	uosabiałby	uosabiałaby	uosabiałoby	uosabialiby	uosabiałyby
	impersonal	uosabiano by
imperative	1^st	niech uosabiam			uosabiajmy
	2^nd	uosabiaj			uosabiajcie
	3^rd	niech uosabia			niech uosabiają
active adjectival participle		uosabiający	uosabiająca	uosabiające	uosabiający	uosabiające
passive adjectival participle		uosabiany	uosabiana	uosabiane	uosabiani	uosabiane
contemporary adverbial participle		uosabiając
verbal noun		uosabianie

nouns