uosobić

Polish

Etymology

From u- +‎ osoba +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: u‧o‧so‧bić

Verb

uosobić pf (imperfective uosabiać)

  1. (transitive) to personify, to embody

Conjugation
Conjugation of uosobić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uosobić
future tense 1st uosobię uosobimy
2nd uosobisz uosobicie
3rd uosobi uosobią
impersonal uosobi się
past tense 1st uosobiłem uosobiłam uosobiliśmy uosobiłyśmy
2nd uosobiłeś uosobiłaś uosobiliście uosobiłyście
3rd uosobił uosobiła uosobiło uosobili uosobiły
impersonal uosobiono
conditional 1st uosobiłbym uosobiłabym uosobilibyśmy uosobiłybyśmy
2nd uosobiłbyś uosobiłabyś uosobilibyście uosobiłybyście
3rd uosobiłby uosobiłaby uosobiłoby uosobiliby uosobiłyby
impersonal uosobiono by
imperative 1st niech uosobię uosobmy
2nd uosob uosobcie
3rd niech uosobi niech uosobią
passive adjectival participle uosobiony uosobiona uosobione uosobieni uosobione
anterior adverbial participle uosobiwszy
verbal noun uosobienie

Further reading
  • uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uosobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.