zaspokoić

Polish

Etymology

From za- +‎ spokój +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.spɔˈkɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: za‧spo‧ko‧ić

Verb

zaspokoić pf (imperfective zaspokajać)

  1. (transitive) to satisfy, to satiate, to assuage

Conjugation
Conjugation of zaspokoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaspokoić
future tense 1st zaspokoję zaspokoimy
2nd zaspokoisz zaspokoicie
3rd zaspokoi zaspokoją
impersonal zaspokoi się
past tense 1st zaspokoiłem zaspokoiłam zaspokoiliśmy zaspokoiłyśmy
2nd zaspokoiłeś zaspokoiłaś zaspokoiliście zaspokoiłyście
3rd zaspokoił zaspokoiła zaspokoiło zaspokoili zaspokoiły
impersonal zaspokojono
conditional 1st zaspokoiłbym zaspokoiłabym zaspokoilibyśmy zaspokoiłybyśmy
2nd zaspokoiłbyś zaspokoiłabyś zaspokoilibyście zaspokoiłybyście
3rd zaspokoiłby zaspokoiłaby zaspokoiłoby zaspokoiliby zaspokoiłyby
impersonal zaspokojono by
imperative 1st niech zaspokoję zaspokójmy
2nd zaspokój zaspokójcie
3rd niech zaspokoi niech zaspokoją
passive adjectival participle zaspokojony zaspokojona zaspokojone zaspokojeni zaspokojone
anterior adverbial participle zaspokoiwszy
verbal noun zaspokojenie
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading
  • zaspokoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaspokoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.