ustąpić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ustąpić, from Proto-Slavic *ustǫpiti. By surface analysis, u- +‎ stąpić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈstɔm.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
  • Syllabification: u‧stą‧pić

Verb

ustąpić pf (imperfective ustępować)

  1. (intransitive) to give way, to yield
  2. (transitive) to yield, to cede
  3. (intransitive) to concede, to acquiesce, to cave in
  4. (intransitive) to recede, to abate, to subside

Conjugation
Conjugation of ustąpić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ustąpić
future tense 1st ustąpię ustąpimy
2nd ustąpisz ustąpicie
3rd ustąpi ustąpią
impersonal ustąpi się
past tense 1st ustąpiłem ustąpiłam ustąpiliśmy ustąpiłyśmy
2nd ustąpiłeś ustąpiłaś ustąpiliście ustąpiłyście
3rd ustąpił ustąpiła ustąpiło ustąpili ustąpiły
impersonal ustąpiono
conditional 1st ustąpiłbym ustąpiłabym ustąpilibyśmy ustąpiłybyśmy
2nd ustąpiłbyś ustąpiłabyś ustąpilibyście ustąpiłybyście
3rd ustąpiłby ustąpiłaby ustąpiłoby ustąpiliby ustąpiłyby
impersonal ustąpiono by
imperative 1st niech ustąpię ustąpmy
2nd ustąp ustąpcie
3rd niech ustąpi niech ustąpią
passive adjectival participle ustąpiony ustąpiona ustąpione ustąpieni ustąpione
anterior adverbial participle ustąpiwszy
verbal noun ustąpienie

Further reading
  • ustąpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ustąpić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.