ustać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ustać, from Proto-Slavic *ustati. By surface analysis, u- +‎ stać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.stat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ustat͡ɕ
  • Syllabification: u‧stać

Verb

ustać pf (imperfective ustawać)

  1. (intransitive, literary) to cease

Conjugation
Conjugation of ustać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ustać
future tense 1st ustanę ustaniemy
2nd ustaniesz ustaniecie
3rd ustanie ustaną
impersonal ustanie się
past tense 1st ustałem ustałam ustaliśmy ustałyśmy
2nd ustałeś ustałaś ustaliście ustałyście
3rd ustał ustała ustało ustali ustały
impersonal ustano
conditional 1st ustałbym ustałabym ustalibyśmy ustałybyśmy
2nd ustałbyś ustałabyś ustalibyście ustałybyście
3rd ustałby ustałaby ustałoby ustaliby ustałyby
impersonal ustano by
imperative 1st niech ustanę ustańmy
2nd ustań ustańcie
3rd niech ustanie niech ustaną
anterior adverbial participle ustawszy
verbal noun ustanie

Derived terms
adjective
adverb
noun

Further reading
  • ustać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ustać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.