utracjusz

Polish

Etymology

From utrata +‎ -usz.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈtrat͡s.juʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sjuʂ
  • Syllabification: u‧trac‧jusz

Noun

utracjusz m pers (feminine utracjuszka)

  1. (literary) spendthrift, squanderer (wasteful person)
    Synonyms: rozrzutnik, marnotrawca

Declension
Declension of utracjusz
singular plural
nominative utracjusz utracjusze
genitive utracjusza utracjuszy
dative utracjuszowi utracjuszom
accusative utracjusza utracjuszy
instrumental utracjuszem utracjuszami
locative utracjuszu utracjuszach
vocative utracjuszu utracjusze

Derived terms
adjective
  • utracjuszowski
noun
  • utracjuszostwo

Further reading
  • utracjusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utracjusz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.