wściec

Polish

Alternative forms
  • wścieknąć

Etymology

From wś- +‎ ciec.

Pronunciation
  • IPA(key): /fɕt͡ɕɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: wściec

Verb

wściec pf (imperfective wściekać)

  1. (reflexive) to lose it, to flip out, to go ape

Conjugation
Conjugation of wściec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wściec
future tense 1st wścieknę wściekniemy
2nd wściekniesz wściekniecie
3rd wścieknie wściekną
impersonal wścieknie się
past tense 1st wściekłem wściekłam wściekliśmy wściekłyśmy
2nd wściekłeś wściekłaś wściekliście wściekłyście
3rd wściekł wściekła wściekło wściekli wściekły
impersonal wścieknięto
conditional 1st wściekłbym wściekłabym wścieklibyśmy wściekłybyśmy
2nd wściekłbyś wściekłabyś wścieklibyście wściekłybyście
3rd wściekłby wściekłaby wściekłoby wściekliby wściekłyby
impersonal wścieknięto by
imperative 1st niech wścieknę wścieknijmy
2nd wścieknij wścieknijcie
3rd niech wścieknie niech wściekną
passive adjectival participle wścieknięty wścieknięta wścieknięte wścieknięci wścieknięte
anterior adverbial participle wściekłszy
verbal noun wścieknięcie

Derived terms
adjective

Further reading
  • wściec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wściec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.