warknąć

Polish

Etymology

From warczeć +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvark.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -arknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wark‧nąć

Verb

warknąć pf (imperfective warczeć)

  1. (intransitive) to gnarl, to growl, to snarl (to utter a deep guttural sound, as an angry animal; to give forth an angry, grumbling sound)
    Synonyms: burknąć, furknąć, zawarczeć
  2. (transitive, of a person) to snarl, growl, speak or say aggressively or angrily
    • 2018, Sarah J. Maas (translated by Marcin Mortka), Wieża Świtu‎, page 279:
      - Wynoś się! - warknął Chaol. - Bo tego pożałujesz!
      "Get out!" snarled Chaol. "Or else you'll regret this!"

Conjugation
Conjugation of warknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive warknąć
future tense 1st warknę warkniemy
2nd warkniesz warkniecie
3rd warknie warkną
impersonal warknie się
past tense 1st warknąłem warknęłam warknęliśmy warknęłyśmy
2nd warknąłeś warknęłaś warknęliście warknęłyście
3rd warknął warknęła warknęło warknęli warknęły
impersonal warknięto
conditional 1st warknąłbym warknęłabym warknęlibyśmy warknęłybyśmy
2nd warknąłbyś warknęłabyś warknęlibyście warknęłybyście
3rd warknąłby warknęłaby warknęłoby warknęliby warknęłyby
impersonal warknięto by
imperative 1st niech warknę warknijmy
2nd warknij warknijcie
3rd niech warknie niech warkną
anterior adverbial participle warknąwszy
verbal noun warknięcie

Derived terms
noun
adjective
  • warkliwy
noun

Further reading
  • warknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • warknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.