warkotać

Polish

Inherited from Proto-Slavic *vьrkotati.

warkotać impf (perfective zawarkotać)

(intransitive) to whirr (to make a sibilant buzzing sound)
Synonyms: furkotać, warczeć

Conjugation of warkotać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		warkotać
present tense	1^st	warkoczę			warkoczemy
	2^nd	warkoczesz			warkoczecie
	3^rd	warkocze			warkoczą
	impersonal	warkocze się
past tense	1^st	warkotałem	warkotałam		warkotaliśmy	warkotałyśmy
	2^nd	warkotałeś	warkotałaś		warkotaliście	warkotałyście
	3^rd	warkotał	warkotała	warkotało	warkotali	warkotały
	impersonal	warkotano
future tense	1^st	będę warkotał, będę warkotać	będę warkotała, będę warkotać		będziemy warkotali, będziemy warkotać	będziemy warkotały, będziemy warkotać
	2^nd	będziesz warkotał, będziesz warkotać	będziesz warkotała, będziesz warkotać		będziecie warkotali, będziecie warkotać	będziecie warkotały, będziecie warkotać
	3^rd	będzie warkotał, będzie warkotać	będzie warkotała, będzie warkotać	będzie warkotało, będzie warkotać	będą warkotali, będą warkotać	będą warkotały, będą warkotać
	impersonal	będzie warkotać się
conditional	1^st	warkotałbym	warkotałabym		warkotalibyśmy	warkotałybyśmy
	2^nd	warkotałbyś	warkotałabyś		warkotalibyście	warkotałybyście
	3^rd	warkotałby	warkotałaby	warkotałoby	warkotaliby	warkotałyby
	impersonal	warkotano by
imperative	1^st	niech warkoczę			warkoczmy
	2^nd	warkocz			warkoczcie
	3^rd	niech warkocze			niech warkoczą
active adjectival participle		warkoczący	warkocząca	warkoczące	warkoczący	warkoczące
contemporary adverbial participle		warkocząc
verbal noun		warkotanie

adjective

noun

verb