wliczyć

Polish

Etymology

From w- +‎ liczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvli.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wli‧czyć

Verb

wliczyć pf (imperfective wliczać)

  1. (transitive) to count in
  2. (reflexive) to be included

Conjugation
Conjugation of wliczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wliczyć
future tense 1st wliczę wliczymy
2nd wliczysz wliczycie
3rd wliczy wliczą
impersonal wliczy się
past tense 1st wliczyłem wliczyłam wliczyliśmy wliczyłyśmy
2nd wliczyłeś wliczyłaś wliczyliście wliczyłyście
3rd wliczył wliczyła wliczyło wliczyli wliczyły
impersonal wliczono
conditional 1st wliczyłbym wliczyłabym wliczylibyśmy wliczyłybyśmy
2nd wliczyłbyś wliczyłabyś wliczylibyście wliczyłybyście
3rd wliczyłby wliczyłaby wliczyłoby wliczyliby wliczyłyby
impersonal wliczono by
imperative 1st niech wliczę wliczmy
2nd wlicz wliczcie
3rd niech wliczy niech wliczą
passive adjectival participle wliczony wliczona wliczone wliczeni wliczone
anterior adverbial participle wliczywszy
verbal noun wliczenie

Further reading
  • wliczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wliczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.