wmusić

Polish

Etymology

From w- +‎ musieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvmu.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: wmu‧sić

Verb

wmusić pf (imperfective wmuszać)

  1. (transitive) to force, to pump something [+ w (accusative) = into someone]
    Wmuszę w ciebie jedzenie. ― I'm going to force you to eat.

Conjugation
Conjugation of wmusić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wmusić
future tense 1st wmuszę wmusimy
2nd wmusisz wmusicie
3rd wmusi wmuszą
impersonal wmusi się
past tense 1st wmusiłem wmusiłam wmusiliśmy wmusiłyśmy
2nd wmusiłeś wmusiłaś wmusiliście wmusiłyście
3rd wmusił wmusiła wmusiło wmusili wmusiły
impersonal wmuszono
conditional 1st wmusiłbym wmusiłabym wmusilibyśmy wmusiłybyśmy
2nd wmusiłbyś wmusiłabyś wmusilibyście wmusiłybyście
3rd wmusiłby wmusiłaby wmusiłoby wmusiliby wmusiłyby
impersonal wmuszono by
imperative 1st niech wmuszę wmuśmy
2nd wmuś wmuście
3rd niech wmusi niech wmuszą
passive adjectival participle wmuszony wmuszona wmuszone wmuszeni wmuszone
anterior adverbial participle wmusiwszy
verbal noun wmuszenie

Further reading
  • wmusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wmusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.