wrzucić

Polish

Etymology

From w- +‎ rzucić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: wrzu‧cić

Verb

wrzucić pf (imperfective wrzucać)

  1. (transitive) to throw in
  2. (transitive, colloquial) to upload

Conjugation
Conjugation of wrzucić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wrzucić
future tense 1st wrzucę wrzucimy
2nd wrzucisz wrzucicie
3rd wrzuci wrzucą
impersonal wrzuci się
past tense 1st wrzuciłem wrzuciłam wrzuciliśmy wrzuciłyśmy
2nd wrzuciłeś wrzuciłaś wrzuciliście wrzuciłyście
3rd wrzucił wrzuciła wrzuciło wrzucili wrzuciły
impersonal wrzucono
conditional 1st wrzuciłbym wrzuciłabym wrzucilibyśmy wrzuciłybyśmy
2nd wrzuciłbyś wrzuciłabyś wrzucilibyście wrzuciłybyście
3rd wrzuciłby wrzuciłaby wrzuciłoby wrzuciliby wrzuciłyby
impersonal wrzucono by
imperative 1st niech wrzucę wrzućmy
2nd wrzuć wrzućcie
3rd niech wrzuci niech wrzucą
passive adjectival participle wrzucony wrzucona wrzucone wrzuceni wrzucone
anterior adverbial participle wrzuciwszy
verbal noun wrzucenie

Derived terms
nouns

Further reading
  • wrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wrzucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.