wspólnik

Polish

Etymology

From wspólny +‎ -ik.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈfspul.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ulɲik
Syllabification: wspól‧nik

Noun

wspólnik m pers (feminine wspólniczka)

(business) associate, partner (person united with another or others in an act, enterprise, or business)
Synonym: partner

Declension

Declension of wspólnik

	singular	plural
nominative	wspólnik	wspólnicy
genitive	wspólnika	wspólników
dative	wspólnikowi	wspólnikom
accusative	wspólnika	wspólników
instrumental	wspólnikiem	wspólnikami
locative	wspólniku	wspólnikach
vocative	wspólniku	wspólnicy

Derived terms

noun

wspólnictwo

Related terms

adjectives

wspólnotowy
wspólny

adverb

wspólnie

nouns

Further reading

wspólnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wspólnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.