wstać

Polish

Etymology

From w- +‎ stać (1 sg. stanę), from Proto-Slavic *stati (stem *stan-).

Pronunciation
  • IPA(key): /fstat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ɕ
  • Syllabification: wstać

Verb

wstać pf (imperfective wstawać)

  1. (intransitive) to get up (to rise from bed)
  2. (intransitive) to stand up (to rise, e.g., from a chair)

Conjugation
Conjugation of wstać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wstać
future tense 1st wstanę wstaniemy
2nd wstaniesz wstaniecie
3rd wstanie wstaną
impersonal wstanie się
past tense 1st wstałem wstałam wstaliśmy wstałyśmy
2nd wstałeś wstałaś wstaliście wstałyście
3rd wstał wstała wstało wstali wstały
impersonal wstano
conditional 1st wstałbym wstałabym wstalibyśmy wstałybyśmy
2nd wstałbyś wstałabyś wstalibyście wstałybyście
3rd wstałby wstałaby wstałoby wstaliby wstałyby
impersonal wstano by
imperative 1st niech wstanę wstańmy
2nd wstań wstańcie
3rd niech wstanie niech wstaną
anterior adverbial participle wstawszy
verbal noun wstanie

Further reading
  • wstać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wstać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.