wybronić

Polish

Etymology

From wy- +‎ bronić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈbrɔ.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧bro‧nić

Verb

wybronić pf (imperfective wybraniać)

  1. (transitive) to defend (to support by words or writing, to vindicate, talk in favour of)
    Synonym: wyratować
  2. (reflexive) to defend oneself
    Synonym: wyratować się

Conjugation
Conjugation of wybronić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybronić
future tense 1st wybronię wybronimy
2nd wybronisz wybronicie
3rd wybroni wybronią
impersonal wybroni się
past tense 1st wybroniłem wybroniłam wybroniliśmy wybroniłyśmy
2nd wybroniłeś wybroniłaś wybroniliście wybroniłyście
3rd wybronił wybroniła wybroniło wybronili wybroniły
impersonal wybroniono
conditional 1st wybroniłbym wybroniłabym wybronilibyśmy wybroniłybyśmy
2nd wybroniłbyś wybroniłabyś wybronilibyście wybroniłybyście
3rd wybroniłby wybroniłaby wybroniłoby wybroniliby wybroniłyby
impersonal wybroniono by
imperative 1st niech wybronię wybrońmy
2nd wybroń wybrońcie
3rd niech wybroni niech wybronią
passive adjectival participle wybroniony wybroniona wybronione wybronieni wybronione
anterior adverbial participle wybroniwszy
verbal noun wybronienie

Further reading
  • wybronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybronić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.