wybywać

Polish

From wybyć +‎ -ywać.

wybywać impf (perfective wybyć)

(intransitive, colloquial, humorous) to bounce (to leave)
Synonyms: see Thesaurus:uciekać
(intransitive) to stay until a specific moment, to stay until the end
(intransitive, archaic) to pass, to end

Conjugation of wybywać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wybywać
present tense	1^st	wybywam			wybywamy
	2^nd	wybywasz			wybywacie
	3^rd	wybywa			wybywają
	impersonal	wybywa się
past tense	1^st	wybywałem	wybywałam		wybywaliśmy	wybywałyśmy
	2^nd	wybywałeś	wybywałaś		wybywaliście	wybywałyście
	3^rd	wybywał	wybywała	wybywało	wybywali	wybywały
	impersonal	wybywano
future tense	1^st	będę wybywał, będę wybywać	będę wybywała, będę wybywać		będziemy wybywali, będziemy wybywać	będziemy wybywały, będziemy wybywać
	2^nd	będziesz wybywał, będziesz wybywać	będziesz wybywała, będziesz wybywać		będziecie wybywali, będziecie wybywać	będziecie wybywały, będziecie wybywać
	3^rd	będzie wybywał, będzie wybywać	będzie wybywała, będzie wybywać	będzie wybywało, będzie wybywać	będą wybywali, będą wybywać	będą wybywały, będą wybywać
	impersonal	będzie wybywać się
conditional	1^st	wybywałbym	wybywałabym		wybywalibyśmy	wybywałybyśmy
	2^nd	wybywałbyś	wybywałabyś		wybywalibyście	wybywałybyście
	3^rd	wybywałby	wybywałaby	wybywałoby	wybywaliby	wybywałyby
	impersonal	wybywano by
imperative	1^st	niech wybywam			wybywajmy
	2^nd	wybywaj			wybywajcie
	3^rd	niech wybywa			niech wybywają
active adjectival participle		wybywający	wybywająca	wybywające	wybywający	wybywające
contemporary adverbial participle		wybywając
verbal noun		wybywanie