wychowawca

Polish

Etymology

From wychować +‎ -ca.

Pronunciation

IPA^(key): /vɨ.xɔˈvaf.t͡sa/
Audio (file)
Rhymes: -aft͡sa
Syllabification: wy‧cho‧waw‧ca

Noun

wychowawca m pers (feminine wychowawczyni)

educator, pedagogue, didact
homeroom teacher

Declension

Declension of wychowawca

	singular	plural
nominative	wychowawca	wychowawcy
genitive	wychowawcy	wychowawców
dative	wychowawcy	wychowawcom
accusative	wychowawcę	wychowawców
instrumental	wychowawcą	wychowawcami
locative	wychowawcy	wychowawcach
vocative	wychowawco	wychowawcy

Derived terms

adjective

wychowawczy

noun

wychowawstwo

Related terms

adverb

wychowawczo

verbs

Further reading

wychowawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
wychowawca in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.