wydąć

See also: wydać

Polish

Etymology

From wy- +‎ dąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɨ.dɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨdɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧dąć

Verb

wydąć pf (imperfective wydymać)

  1. (transitive) to distend (to cause to bloat)
    Synonym: wzdąć
  2. (transitive) to pout (to puff out one's lips, usually in dissatisfaction)
  3. (reflexive) to balloon out, to billow out, to bulge
    Synonym: wzdąć się

Conjugation
Conjugation of wydąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wydąć
future tense 1st wydmę wydmiemy
2nd wydmiesz wydmiecie
3rd wydmie wydmą
impersonal wydmie się
past tense 1st wydąłem wydęłam wydęliśmy wydęłyśmy
2nd wydąłeś wydęłaś wydęliście wydęłyście
3rd wydął wydęła wydęło wydęli wydęły
impersonal wydęto
conditional 1st wydąłbym wydęłabym wydęlibyśmy wydęłybyśmy
2nd wydąłbyś wydęłabyś wydęlibyście wydęłybyście
3rd wydąłby wydęłaby wydęłoby wydęliby wydęłyby
impersonal wydęto by
imperative 1st niech wydmę wydmijmy
2nd wydmij wydmijcie
3rd niech wydmie niech wydmą
passive adjectival participle wydęty wydęta wydęte wydęci wydęte
anterior adverbial participle wydąwszy
verbal noun wydęcie

Derived terms
adjective
  • wydęty
nouns

Further reading
  • wydąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wydąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.