wykłuć

See also: wykluć

Polish

Etymology

From wy- +‎ kłuć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈkwut͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨkwut͡ɕ
  • Syllabification: wy‧kłuć

Verb

wykłuć pf (imperfective wykłuwać)

  1. (transitive) to gouge out, to pierce out
    Synonyms: wydłubać, wyłupić
  2. (transitive) to tattoo (to apply a tattoo)
    Synonyms: wydziarać, wytatuować

Conjugation
Conjugation of wykłuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykłuć
future tense 1st wykłuję wykłujemy
2nd wykłujesz wykłujecie
3rd wykłuje wykłują
impersonal wykłuje się
past tense 1st wykłułem wykłułam wykłuliśmy wykłułyśmy
2nd wykłułeś wykłułaś wykłuliście wykłułyście
3rd wykłuł wykłuła wykłuło wykłuli wykłuły
impersonal wykłuto
conditional 1st wykłułbym wykłułabym wykłulibyśmy wykłułybyśmy
2nd wykłułbyś wykłułabyś wykłulibyście wykłułybyście
3rd wykłułby wykłułaby wykłułoby wykłuliby wykłułyby
impersonal wykłuto by
imperative 1st niech wykłuję wykłujmy
2nd wykłuj wykłujcie
3rd niech wykłuje niech wykłują
passive adjectival participle wykłuty wykłuta wykłute wykłuci wykłute
anterior adverbial participle wykłuwszy
verbal noun wykłucie

Further reading
  • wykłuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykłuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.