wysławić

Polish

Etymology

From wy- +‎ sławić.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈswa.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -avit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧sła‧wić

Verb

wysławić pf (imperfective wysławiać)

  1. (transitive, literary) to glorify (to exalt, or give glory or praise to something or someone)
  2. (reflexive, literary) to glorify oneself

Conjugation
Conjugation of wysławić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wysławić
future tense 1st wysławię wysławimy
2nd wysławisz wysławicie
3rd wysławi wysławią
impersonal wysławi się
past tense 1st wysławiłem wysławiłam wysławiliśmy wysławiłyśmy
2nd wysławiłeś wysławiłaś wysławiliście wysławiłyście
3rd wysławił wysławiła wysławiło wysławili wysławiły
impersonal wysławiono
conditional 1st wysławiłbym wysławiłabym wysławilibyśmy wysławiłybyśmy
2nd wysławiłbyś wysławiłabyś wysławilibyście wysławiłybyście
3rd wysławiłby wysławiłaby wysławiłoby wysławiliby wysławiłyby
impersonal wysławiono by
imperative 1st niech wysławię wysławmy
2nd wysław wysławcie
3rd niech wysławi niech wysławią
passive adjectival participle wysławiony wysławiona wysławione wysławieni wysławione
anterior adverbial participle wysławiwszy
verbal noun wysławienie

Further reading
  • wysławić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wysławić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.