wyuczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧u‧czyć

Verb

wyuczyć pf (imperfective wyuczać)

  1. (transitive) to teach, to train (a particular skill)
  2. (transitive) to teach a trade
  3. (reflexive) to gain skills by studying

Conjugation
Conjugation of wyuczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyuczyć
future tense 1st wyuczę wyuczymy
2nd wyuczysz wyuczycie
3rd wyuczy wyuczą
impersonal wyuczy się
past tense 1st wyuczyłem wyuczyłam wyuczyliśmy wyuczyłyśmy
2nd wyuczyłeś wyuczyłaś wyuczyliście wyuczyłyście
3rd wyuczył wyuczyła wyuczyło wyuczyli wyuczyły
impersonal wyuczono
conditional 1st wyuczyłbym wyuczyłabym wyuczylibyśmy wyuczyłybyśmy
2nd wyuczyłbyś wyuczyłabyś wyuczylibyście wyuczyłybyście
3rd wyuczyłby wyuczyłaby wyuczyłoby wyuczyliby wyuczyłyby
impersonal wyuczono by
imperative 1st niech wyuczę wyuczmy
2nd wyucz wyuczcie
3rd niech wyuczy niech wyuczą
passive adjectival participle wyuczony wyuczona wyuczone wyuczeni wyuczone
anterior adverbial participle wyuczywszy
verbal noun wyuczenie

Further reading
  • wyuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyuczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.