yfirgefa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɪːvɪrˌcɛːva/

Verb

yfirgefa

  1. (transitive, with accusative) to abandon, to leave, to forsake

Conjugation
yfirgefa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að yfirgefa
supine
(sagnbót)		 yfirgefið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 yfirgefandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég yfirgef við yfirgefum present
(nútíð)		 ég yfirgefi við yfirgefum
þú yfirgefur þið yfirgefið þú yfirgefir þið yfirgefið
hann, hún, það yfirgefur þeir, þær, þau yfirgefa hann, hún, það yfirgefi þeir, þær, þau yfirgefi
past
(þátíð)		 ég yfirgaf við yfirgáfum past
(þátíð)		 ég yfirgæfi við yfirgæfum
þú yfirgafst þið yfirgáfuð þú yfirgæfir þið yfirgæfuð
hann, hún, það yfirgaf þeir, þær, þau yfirgáfu hann, hún, það yfirgæfi þeir, þær, þau yfirgæfu
imperative
(boðháttur)		 yfirgef (þú) yfirgefið (þið)
Forms with appended personal pronoun
yfirgefðu yfirgefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
yfirgefast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að yfirgefast
supine
(sagnbót)		 yfirgefist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 yfirgefandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég yfirgefst við yfirgefumst present
(nútíð)		 ég yfirgefist við yfirgefumst
þú yfirgefst þið yfirgefist þú yfirgefist þið yfirgefist
hann, hún, það yfirgefst þeir, þær, þau yfirgefast hann, hún, það yfirgefist þeir, þær, þau yfirgefist
past
(þátíð)		 ég yfirgafst við yfirgáfumst past
(þátíð)		 ég yfirgæfist við yfirgæfumst
þú yfirgafst þið yfirgáfust þú yfirgæfist þið yfirgæfust
hann, hún, það yfirgafst þeir, þær, þau yfirgáfust hann, hún, það yfirgæfist þeir, þær, þau yfirgæfust
imperative
(boðháttur)		 yfirgefst (þú) yfirgefist (þið)
Forms with appended personal pronoun
yfirgefstu yfirgefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
yfirgefinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 yfirgefinn yfirgefin yfirgefið yfirgefnir yfirgefnar yfirgefin
accusative
(þolfall)		 yfirgefinn yfirgefna yfirgefið yfirgefna yfirgefnar yfirgefin
dative
(þágufall)		 yfirgefnum yfirgefinni yfirgefnu yfirgefnum yfirgefnum yfirgefnum
genitive
(eignarfall)		 yfirgefins yfirgefinnar yfirgefins yfirgefinna yfirgefinna yfirgefinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 yfirgefni yfirgefna yfirgefna yfirgefnu yfirgefnu yfirgefnu
accusative
(þolfall)		 yfirgefna yfirgefnu yfirgefna yfirgefnu yfirgefnu yfirgefnu
dative
(þágufall)		 yfirgefna yfirgefnu yfirgefna yfirgefnu yfirgefnu yfirgefnu
genitive
(eignarfall)		 yfirgefna yfirgefnu yfirgefna yfirgefnu yfirgefnu yfirgefnu

Old Norse

Etymology

From yfir- +‎ gefa.

Verb

yfirgefa (singular past indicative yfirgaf, plural past indicative yfirgáfu, past participle yfirgefinn)

  1. (transitive) to forsake, abandon

Conjugation
Conjugation of yfirgefa — active (strong class 5)
infinitive yfirgefa
present participle yfirgefandi
past participle yfirgefinn
indicative present past
1st-person singular yfirgef yfirgaf
2nd-person singular yfirgefr yfirgaft
3rd-person singular yfirgefr yfirgaf
1st-person plural yfirgefum yfirgáfum
2nd-person plural yfirgefið yfirgáfuð
3rd-person plural yfirgefa yfirgáfu
subjunctive present past
1st-person singular yfirgefa yfirgæfa
2nd-person singular yfirgefir yfirgæfir
3rd-person singular yfirgefi yfirgæfi
1st-person plural yfirgefim yfirgæfim
2nd-person plural yfirgefið yfirgæfið
3rd-person plural yfirgefi yfirgæfi
imperative present
2nd-person singular yfirgef
1st-person plural yfirgefum
2nd-person plural yfirgefið
Conjugation of yfirgefa — mediopassive (strong class 5)
infinitive yfirgefask
present participle yfirgefandisk
past participle yfirgefizk
indicative present past
1st-person singular yfirgefumk yfirgáfumk
2nd-person singular yfirgefsk yfirgafzk
3rd-person singular yfirgefsk yfirgafsk
1st-person plural yfirgefumsk yfirgáfumsk
2nd-person plural yfirgefizk yfirgáfuzk
3rd-person plural yfirgefask yfirgáfusk
subjunctive present past
1st-person singular yfirgefumk yfirgæfumk
2nd-person singular yfirgefisk yfirgæfisk
3rd-person singular yfirgefisk yfirgæfisk
1st-person plural yfirgefimsk yfirgæfimsk
2nd-person plural yfirgefizk yfirgæfizk
3rd-person plural yfirgefisk yfirgæfisk
imperative present
2nd-person singular yfirgefsk
1st-person plural yfirgefumsk
2nd-person plural yfirgefizk

Descendants
  • Icelandic: yfirgefa
  • Norwegian Nynorsk: overgi, overgje, overgjeva, overgjeve
  • Norwegian Bokmål: overgi

References
  • “yfirgefa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.