zaciukać

Polish

Etymology

From za- +‎ ciukać.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈt͡ɕu.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: za‧ciu‧kać

Verb

zaciukać pf

  1. (transitive, colloquial) to stab to death
    Synonyms: zadźgać, zakłuć

Conjugation
Conjugation of zaciukać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaciukać
future tense 1st zaciukam zaciukamy
2nd zaciukasz zaciukacie
3rd zaciuka zaciukają
impersonal zaciuka się
past tense 1st zaciukałem zaciukałam zaciukaliśmy zaciukałyśmy
2nd zaciukałeś zaciukałaś zaciukaliście zaciukałyście
3rd zaciukał zaciukała zaciukało zaciukali zaciukały
impersonal zaciukano
conditional 1st zaciukałbym zaciukałabym zaciukalibyśmy zaciukałybyśmy
2nd zaciukałbyś zaciukałabyś zaciukalibyście zaciukałybyście
3rd zaciukałby zaciukałaby zaciukałoby zaciukaliby zaciukałyby
impersonal zaciukano by
imperative 1st niech zaciukam zaciukajmy
2nd zaciukaj zaciukajcie
3rd niech zaciuka niech zaciukają
passive adjectival participle zaciukany zaciukana zaciukane zaciukani zaciukane
anterior adverbial participle zaciukawszy
verbal noun zaciukanie
verb
noun
  • ciukanie

Further reading
  • zaciukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaciukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.