ciuknąć

Polish

Etymology

From ciukać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕuk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ciuk‧nąć

Verb

ciuknąć pf (imperfective ciukać)

  1. (transitive, colloquial) to prick, to stab (to pierce or to wound with a pointed tool or weapon)
    Synonyms: dźgnąć, ukłuć

Conjugation
Conjugation of ciuknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciuknąć
future tense 1st ciuknę ciukniemy
2nd ciukniesz ciukniecie
3rd ciuknie ciukną
impersonal ciuknie się
past tense 1st ciuknąłem ciuknęłam ciuknęliśmy ciuknęłyśmy
2nd ciuknąłeś ciuknęłaś ciuknęliście ciuknęłyście
3rd ciuknął ciuknęła ciuknęło ciuknęli ciuknęły
impersonal ciuknięto
conditional 1st ciuknąłbym ciuknęłabym ciuknęlibyśmy ciuknęłybyśmy
2nd ciuknąłbyś ciuknęłabyś ciuknęlibyście ciuknęłybyście
3rd ciuknąłby ciuknęłaby ciuknęłoby ciuknęliby ciuknęłyby
impersonal ciuknięto by
imperative 1st niech ciuknę ciuknijmy
2nd ciuknij ciuknijcie
3rd niech ciuknie niech ciukną
passive adjectival participle ciuknięty ciuknięta ciuknięte ciuknięci ciuknięte
anterior adverbial participle ciuknąwszy
verbal noun ciuknięcie
verb
noun
  • ciukanie

Further reading
  • ciuknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ciuknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.