zadumać

Polish

Etymology

From za- +‎ dumać.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈdu.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -umat͡ɕ
  • Syllabification: za‧du‧mać

Verb

zadumać pf

  1. (reflexive) to muse, to daydream, to be lost in thought

Conjugation
Conjugation of zadumać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zadumać
future tense 1st zadumam zadumamy
2nd zadumasz zadumacie
3rd zaduma zadumają
impersonal zaduma się
past tense 1st zadumałem zadumałam zadumaliśmy zadumałyśmy
2nd zadumałeś zadumałaś zadumaliście zadumałyście
3rd zadumał zadumała zadumało zadumali zadumały
impersonal zadumano
conditional 1st zadumałbym zadumałabym zadumalibyśmy zadumałybyśmy
2nd zadumałbyś zadumałabyś zadumalibyście zadumałybyście
3rd zadumałby zadumałaby zadumałoby zadumaliby zadumałyby
impersonal zadumano by
imperative 1st niech zadumam zadumajmy
2nd zadumaj zadumajcie
3rd niech zaduma niech zadumają
passive adjectival participle zadumany zadumana zadumane zadumani zadumane
anterior adverbial participle zadumawszy
verbal noun zadumanie

Further reading
  • zadumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zadumać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.