zagubić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zagubić, from Proto-Slavic *zagubiti. By surface analysis, za- +‎ gubić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈɡu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: za‧gu‧bić

Verb

zagubić pf

  1. (transitive) to lose, to misplace
    Synonym: zgubić
  2. (transitive) to lose (some quality or ability)
    Synonym: zatracić
  3. (reflexive) to be lost, to be misplaced
  4. (reflexive) to get lost, to lose one's bearings

Conjugation
Conjugation of zagubić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zagubić
future tense 1st zagubię zagubimy
2nd zagubisz zagubicie
3rd zagubi zagubią
impersonal zagubi się
past tense 1st zagubiłem zagubiłam zagubiliśmy zagubiłyśmy
2nd zagubiłeś zagubiłaś zagubiliście zagubiłyście
3rd zagubił zagubiła zagubiło zagubili zagubiły
impersonal zagubiono
conditional 1st zagubiłbym zagubiłabym zagubilibyśmy zagubiłybyśmy
2nd zagubiłbyś zagubiłabyś zagubilibyście zagubiłybyście
3rd zagubiłby zagubiłaby zagubiłoby zagubiliby zagubiłyby
impersonal zagubiono by
imperative 1st niech zagubię zagubmy
2nd zagub zagubcie
3rd niech zagubi niech zagubią
passive adjectival participle zagubiony zagubiona zagubione zagubieni zagubione
anterior adverbial participle zagubiwszy
verbal noun zagubienie

Further reading
  • zagubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zagubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.