zakwiczeć

Polish

Etymology

From za- +‎ kwiczeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zakˈfi.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -it͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: zak‧wi‧czeć

Verb

zakwiczeć pf (imperfective kwiczeć)

  1. (intransitive) to oink, to grunt

Conjugation
Conjugation of zakwiczeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zakwiczeć
future tense 1st zakwiczę zakwiczymy
2nd zakwiczysz zakwiczycie
3rd zakwiczy zakwiczą
impersonal zakwiczy się
past tense 1st zakwiczałem zakwiczałam zakwiczeliśmy zakwiczałyśmy
2nd zakwiczałeś zakwiczałaś zakwiczeliście zakwiczałyście
3rd zakwiczał zakwiczała zakwiczało zakwiczeli zakwiczały
impersonal zakwiczano
conditional 1st zakwiczałbym zakwiczałabym zakwiczelibyśmy zakwiczałybyśmy
2nd zakwiczałbyś zakwiczałabyś zakwiczelibyście zakwiczałybyście
3rd zakwiczałby zakwiczałaby zakwiczałoby zakwiczeliby zakwiczałyby
impersonal zakwiczano by
imperative 1st niech zakwiczę zakwiczmy
2nd zakwicz zakwiczcie
3rd niech zakwiczy niech zakwiczą
anterior adverbial participle zakwiczawszy
verbal noun zakwiczenie

Further reading
  • zakwiczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zakwiczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.