zapiąć

Polish

Etymology

From za- +‎ piąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈza.pjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: za‧piąć

Verb

zapiąć pf (imperfective zapinać)

  1. (transitive) to fasten, to button
  2. (reflexive) to tie

Conjugation
Conjugation of zapiąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zapiąć
future tense 1st zapnę zapniemy
2nd zapniesz zapniecie
3rd zapnie zapną
impersonal zapnie się
past tense 1st zapiąłem zapięłam zapięliśmy zapięłyśmy
2nd zapiąłeś zapięłaś zapięliście zapięłyście
3rd zapiął zapięła zapięło zapięli zapięły
impersonal zapięto
conditional 1st zapiąłbym zapięłabym zapięlibyśmy zapięłybyśmy
2nd zapiąłbyś zapięłabyś zapięlibyście zapięłybyście
3rd zapiąłby zapięłaby zapięłoby zapięliby zapięłyby
impersonal zapięto by
imperative 1st niech zapnę zapnijmy
2nd zapnij zapnijcie
3rd niech zapnie niech zapną
passive adjectival participle zapięty zapięta zapięte zapięci zapięte
anterior adverbial participle zapiąwszy
verbal noun zapięcie

Further reading
  • zapiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zapiąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.