zaroić

Polish

Etymology

From za- +‎ roić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: za‧ro‧ić

Verb

zaroić pf (imperfective roić)

  1. (reflexive) to abound, to be swarming, to seethe, to teem [+ od (genitive) = with something] (to be copiously supplied)
    Synonym: obrodzić

Conjugation
Conjugation of zaroić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaroić
future tense 1st zaroję zaroimy
2nd zaroisz zaroicie
3rd zaroi zaroją
impersonal zaroi się
past tense 1st zaroiłem zaroiłam zaroiliśmy zaroiłyśmy
2nd zaroiłeś zaroiłaś zaroiliście zaroiłyście
3rd zaroił zaroiła zaroiło zaroili zaroiły
impersonal zarojono
conditional 1st zaroiłbym zaroiłabym zaroilibyśmy zaroiłybyśmy
2nd zaroiłbyś zaroiłabyś zaroilibyście zaroiłybyście
3rd zaroiłby zaroiłaby zaroiłoby zaroiliby zaroiłyby
impersonal zarojono by
imperative 1st niech zaroję zarójmy
2nd zarój zarójcie
3rd niech zaroi niech zaroją
passive adjectival participle zarojony zarojona zarojone zarojeni zarojone
anterior adverbial participle zaroiwszy
verbal noun zarojenie

Further reading
  • zaroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.