zaruchać

Polish

Etymology

From za- +‎ ruchać (“to fuck”).

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈru.xat͡ɕ/
  • Rhymes: -uxat͡ɕ
  • Syllabification: za‧ru‧chać

Verb

zaruchać pf

  1. (transitive, vulgar) to score, to get into someone's pants, to succeed at initiating a sexual encounter
  2. (intransitive, vulgar) to lose one's virginity; used mainly of men

Conjugation
Conjugation of zaruchać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaruchać
future tense 1st zarucham zaruchamy
2nd zaruchasz zaruchacie
3rd zarucha zaruchają
impersonal zarucha się
past tense 1st zaruchałem zaruchałam zaruchaliśmy zaruchałyśmy
2nd zaruchałeś zaruchałaś zaruchaliście zaruchałyście
3rd zaruchał zaruchała zaruchało zaruchali zaruchały
impersonal zaruchano
conditional 1st zaruchałbym zaruchałabym zaruchalibyśmy zaruchałybyśmy
2nd zaruchałbyś zaruchałabyś zaruchalibyście zaruchałybyście
3rd zaruchałby zaruchałaby zaruchałoby zaruchaliby zaruchałyby
impersonal zaruchano by
imperative 1st niech zarucham zaruchajmy
2nd zaruchaj zaruchajcie
3rd niech zarucha niech zaruchają
anterior adverbial participle zaruchawszy
verbal noun zaruchanie

Further reading
  • zaruchać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaruchać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.