zataić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zataić, from Proto-Slavic *zatajiti. By surface analysis, za- +‎ taić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈta.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: za‧ta‧ić

Verb

zataić pf (imperfective zatajać)

  1. (transitive) to conceal [+ przed (instrumental) = from someone]
    Synonyms: skryć, utaić
  2. (reflexive, obsolete) to lie in wait
    Synonym: zaczaić się

Conjugation
Conjugation of zataić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zataić
future tense 1st zataję zataimy
2nd zataisz zataicie
3rd zatai zatają
impersonal zatai się
past tense 1st zataiłem zataiłam zatailiśmy zataiłyśmy
2nd zataiłeś zataiłaś zatailiście zataiłyście
3rd zataił zataiła zataiło zataili zataiły
impersonal zatajono
conditional 1st zataiłbym zataiłabym zatailibyśmy zataiłybyśmy
2nd zataiłbyś zataiłabyś zatailibyście zataiłybyście
3rd zataiłby zataiłaby zataiłoby zatailiby zataiłyby
impersonal zatajono by
imperative 1st niech zataję zatajmy
2nd zataj zatajcie
3rd niech zatai niech zatają
passive adjectival participle zatajony zatajona zatajone zatajeni zatajone
anterior adverbial participle zataiwszy
verbal noun zatajenie
verbs
adjectives
nouns

Further reading
  • zataić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zataić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.