zawalczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ walczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈval.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: za‧wal‧czyć

Verb

zawalczyć pf

  1. (intransitive) to fight, to contend [+ z (instrumental) = with something]
  2. (intransitive) to strive, to go for, to compete [+ o (accusative) = for something]

Conjugation
Conjugation of zawalczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zawalczyć
future tense 1st zawalczę zawalczymy
2nd zawalczysz zawalczycie
3rd zawalczy zawalczą
impersonal zawalczy się
past tense 1st zawalczyłem zawalczyłam zawalczyliśmy zawalczyłyśmy
2nd zawalczyłeś zawalczyłaś zawalczyliście zawalczyłyście
3rd zawalczył zawalczyła zawalczyło zawalczyli zawalczyły
impersonal zawalczono
conditional 1st zawalczyłbym zawalczyłabym zawalczylibyśmy zawalczyłybyśmy
2nd zawalczyłbyś zawalczyłabyś zawalczylibyście zawalczyłybyście
3rd zawalczyłby zawalczyłaby zawalczyłoby zawalczyliby zawalczyłyby
impersonal zawalczono by
imperative 1st niech zawalczę zawalczmy
2nd zawalcz zawalczcie
3rd niech zawalczy niech zawalczą
anterior adverbial participle zawalczywszy
verbal noun zawalczenie

Further reading
  • zawalczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zawalczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.