walczyć

See also: wałczyć

Polish

Etymology

From walka +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈval.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wal‧czyć

Verb

walczyć impf

  1. (intransitive) to fight (to be involved in a physical confrontation) [+ z (instrumental) = who/what or with who/what]

Conjugation
Conjugation of walczyć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive walczyć
present tense 1st walczę walczymy
2nd walczysz walczycie
3rd walczy walczą
impersonal walczy się
past tense 1st walczyłem walczyłam walczyliśmy walczyłyśmy
2nd walczyłeś walczyłaś walczyliście walczyłyście
3rd walczył walczyła walczyło walczyli walczyły
impersonal walczono
future tense 1st będę walczył,
będę walczyć
 będę walczyła,
będę walczyć
 będziemy walczyli,
będziemy walczyć
 będziemy walczyły,
będziemy walczyć
2nd będziesz walczył,
będziesz walczyć
 będziesz walczyła,
będziesz walczyć
 będziecie walczyli,
będziecie walczyć
 będziecie walczyły,
będziecie walczyć
3rd będzie walczył,
będzie walczyć
 będzie walczyła,
będzie walczyć
 będzie walczyło,
będzie walczyć
 będą walczyli,
będą walczyć
 będą walczyły,
będą walczyć
impersonal będzie walczyć się
conditional 1st walczyłbym walczyłabym walczylibyśmy walczyłybyśmy
2nd walczyłbyś walczyłabyś walczylibyście walczyłybyście
3rd walczyłby walczyłaby walczyłoby walczyliby walczyłyby
impersonal walczono by
imperative 1st niech walczę walczmy
2nd walcz walczcie
3rd niech walczy niech walczą
active adjectival participle walczący walcząca walczące walczący walczące
contemporary adverbial participle walcząc
verbal noun walczenie

Derived terms
verbs
adjective
adverb
nouns

Further reading
  • walczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • walczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.