zbuntować

Polish

Etymology

From z- +‎ buntować.

Pronunciation
  • IPA(key): /zbunˈtɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: zbun‧to‧wać

Verb

zbuntować pf (imperfective buntować)

  1. (transitive) to call to rebel
  2. (reflexive) to rebel
    Synonym: powstać

Conjugation
Conjugation of zbuntować pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zbuntować
future tense 1st zbuntuję zbuntujemy
2nd zbuntujesz zbuntujecie
3rd zbuntuje zbuntują
impersonal zbuntuje się
past tense 1st zbuntowałem zbuntowałam zbuntowaliśmy zbuntowałyśmy
2nd zbuntowałeś zbuntowałaś zbuntowaliście zbuntowałyście
3rd zbuntował zbuntowała zbuntowało zbuntowali zbuntowały
impersonal zbuntowano
conditional 1st zbuntowałbym zbuntowałabym zbuntowalibyśmy zbuntowałybyśmy
2nd zbuntowałbyś zbuntowałabyś zbuntowalibyście zbuntowałybyście
3rd zbuntowałby zbuntowałaby zbuntowałoby zbuntowaliby zbuntowałyby
impersonal zbuntowano by
imperative 1st niech zbuntuję zbuntujmy
2nd zbuntuj zbuntujcie
3rd niech zbuntuje niech zbuntują
passive adjectival participle zbuntowany zbuntowana zbuntowane zbuntowani zbuntowane
anterior adverbial participle zbuntowawszy
verbal noun zbuntowanie
adjective
adverb
nouns

Further reading
  • zbuntować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zbuntować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.