zegnać

See also: żegnać

Polish

Etymology

From ze- +‎ gnać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɛ.ɡnat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɡnat͡ɕ
  • Syllabification: ze‧gnać

Verb

zegnać pf (imperfective zganiać)

  1. (transitive) to chase off
    Synonym: zgonić
  2. (transitive) to chase people or animals into a single place
    Synonym: zgonić

Conjugation
Conjugation of zegnać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zegnać
future tense 1st zegnam zegnamy
2nd zegnasz zegnacie
3rd zegna zegnają
impersonal zegna się
past tense 1st zegnałem zegnałam zegnaliśmy zegnałyśmy
2nd zegnałeś zegnałaś zegnaliście zegnałyście
3rd zegnał zegnała zegnało zegnali zegnały
impersonal zegnano
conditional 1st zegnałbym zegnałabym zegnalibyśmy zegnałybyśmy
2nd zegnałbyś zegnałabyś zegnalibyście zegnałybyście
3rd zegnałby zegnałaby zegnałoby zegnaliby zegnałyby
impersonal zegnano by
imperative 1st niech zegnam zegnajmy
2nd zegnaj zegnajcie
3rd niech zegna niech zegnają
passive adjectival participle zegnany zegnana zegnane zegnani zegnane
anterior adverbial participle zegnawszy
verbal noun zegnanie

Further reading
  • zegnać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zegnać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.