zmóc

Polish

Etymology

From z- +‎ móc.

Pronunciation
  • IPA(key): /zmut͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡s
  • Syllabification: zmóc

Verb

zmóc pf (imperfective zmagać)

  1. (transitive) to overwhelm, to overcome, to take over
  2. (transitive, dated) to beat (in a fight), to vanquish

Conjugation
Conjugation of zmóc pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zmóc
future tense 1st zmogę zmożemy
2nd zmożesz zmożecie
3rd zmoże zmogą
impersonal zmoże się
past tense 1st zmogłem zmogłam zmogliśmy zmogłyśmy
2nd zmogłeś zmogłaś zmogliście zmogłyście
3rd zmógł zmogła zmogło zmogli zmogły
impersonal zmożono
conditional 1st zmógłbym zmogłabym zmoglibyśmy zmogłybyśmy
2nd zmógłbyś zmogłabyś zmoglibyście zmogłybyście
3rd zmógłby zmogłaby zmogłoby zmogliby zmogłyby
impersonal zmożono by
imperative 1st niech zmogę zmóżmy
2nd zmóż zmóżcie
3rd niech zmoże niech zmogą
passive adjectival participle zmożony zmożona zmożone zmożeni zmożone
anterior adverbial participle zmógłszy
verbal noun zmożenie
verb

Further reading
  • zmóc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zmóc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.