zmusić

Polish

From z- +‎ musieć.

zmusić pf (imperfective zmuszać)

(transitive) to compel, to force, to make someone [+ do (genitive) = do something]
Zmusił mnie do śpiewania! ― He made me sing!
(transitive, of a situation) to make someone [+ do (genitive) = do something] (to cause someone to act against their will)
(reflexive) to compel oneself, to force oneself, to make oneself [+ do (genitive) = do something]

Conjugation of zmusić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zmusić
future tense	1^st	zmuszę			zmusimy
	2^nd	zmusisz			zmusicie
	3^rd	zmusi			zmuszą
	impersonal	zmusi się
past tense	1^st	zmusiłem	zmusiłam		zmusiliśmy	zmusiłyśmy
	2^nd	zmusiłeś	zmusiłaś		zmusiliście	zmusiłyście
	3^rd	zmusił	zmusiła	zmusiło	zmusili	zmusiły
	impersonal	zmuszono
conditional	1^st	zmusiłbym	zmusiłabym		zmusilibyśmy	zmusiłybyśmy
	2^nd	zmusiłbyś	zmusiłabyś		zmusilibyście	zmusiłybyście
	3^rd	zmusiłby	zmusiłaby	zmusiłoby	zmusiliby	zmusiłyby
	impersonal	zmuszono by
imperative	1^st	niech zmuszę			zmuśmy
	2^nd	zmuś			zmuście
	3^rd	niech zmusi			niech zmuszą
passive adjectival participle		zmuszony	zmuszona	zmuszone	zmuszeni	zmuszone
anterior adverbial participle		zmusiwszy
verbal noun		zmuszenie