zwalczyć

Polish

Etymology

From z- +‎ walczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzval.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: zwal‧czyć

Verb

zwalczyć pf (imperfective zwalczać)

  1. (transitive) to fight off, to overcome, to combat

Conjugation
Conjugation of zwalczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zwalczyć
future tense 1st zwalczę zwalczymy
2nd zwalczysz zwalczycie
3rd zwalczy zwalczą
impersonal zwalczy się
past tense 1st zwalczyłem zwalczyłam zwalczyliśmy zwalczyłyśmy
2nd zwalczyłeś zwalczyłaś zwalczyliście zwalczyłyście
3rd zwalczył zwalczyła zwalczyło zwalczyli zwalczyły
impersonal zwalczono
conditional 1st zwalczyłbym zwalczyłabym zwalczylibyśmy zwalczyłybyśmy
2nd zwalczyłbyś zwalczyłabyś zwalczylibyście zwalczyłybyście
3rd zwalczyłby zwalczyłaby zwalczyłoby zwalczyliby zwalczyłyby
impersonal zwalczono by
imperative 1st niech zwalczę zwalczmy
2nd zwalcz zwalczcie
3rd niech zwalczy niech zwalczą
passive adjectival participle zwalczony zwalczona zwalczone zwalczeni zwalczone
anterior adverbial participle zwalczywszy
verbal noun zwalczenie

Further reading
  • zwalczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwalczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.