zwiadowca

Polish

Etymology

From zwiad +‎ -ca.

Pronunciation
  • IPA(key): /zvʲaˈdɔf.t͡sa/

Noun

zwiadowca m pers (feminine zwiadowczyni)

  1. (military) point man, reconnoitrer, scout

Declension
declension of zwiadowca
singular plural
nominative zwiadowca zwiadowcy
genitive zwiadowcy zwiadowców
dative zwiadowcy zwiadowcom
accusative zwiadowcę zwiadowców
instrumental zwiadowcą zwiadowcami
locative zwiadowcy zwiadowcach
vocative zwiadowco zwiadowcy

Further reading
  • zwiadowca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwiadowca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.