zwiotczeć

Polish

Etymology

From z- +‎ wiotczeć.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈzvjɔt.t͡ʂɛt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔtt͡ʂɛt͡ɕ
Syllabification: zwiot‧czeć

Verb

zwiotczeć pf (imperfective wiotczeć)

(intransitive) to lose elasticity, to become or go limp
Synonyms: sflaczeć, sparcieć

Conjugation

Conjugation of zwiotczeć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zwiotczeć
future tense	1^st	zwiotczeję			zwiotczejemy
	2^nd	zwiotczejesz			zwiotczejecie
	3^rd	zwiotczeje			zwiotczeją
	impersonal	zwiotczeje się
past tense	1^st	zwiotczałem	zwiotczałam		zwiotczeliśmy	zwiotczałyśmy
	2^nd	zwiotczałeś	zwiotczałaś		zwiotczeliście	zwiotczałyście
	3^rd	zwiotczał	zwiotczała	zwiotczało	zwiotczeli	zwiotczały
	impersonal	zwiotczano
conditional	1^st	zwiotczałbym	zwiotczałabym		zwiotczelibyśmy	zwiotczałybyśmy
	2^nd	zwiotczałbyś	zwiotczałabyś		zwiotczelibyście	zwiotczałybyście
	3^rd	zwiotczałby	zwiotczałaby	zwiotczałoby	zwiotczeliby	zwiotczałyby
	impersonal	zwiotczano by
imperative	1^st	niech zwiotczeję			zwiotczejmy
	2^nd	zwiotczej			zwiotczejcie
	3^rd	niech zwiotczeje			niech zwiotczeją
anterior adverbial participle		zwiotczawszy
verbal noun		zwiotczenie

Derived terms

adjective

zwiotczały

noun

zwiotczenie

Further reading

zwiotczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zwiotczeć in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.